Farewell Jose Saramago

Κανονικά θα έπρεπε να νοιώθω ζήλια για μια ζωή τόσο γεμάτη, τόσο όμορφη και τόσο σημαντική. Όταν όμως έφτασε εκείνο το SMS με το θλιβερό νέο- ο Ζοζέ Σαραμάγκο πέθανε- αισθάνθηκα απόγνωση και ένα αίσθημα ορφάνιας. Ο Σοφός Γέροντας, τα γραπτά του, που πάντα διάβαζα με τον πιο αργό ρυθμό για να παρατείνω όσο μπορούσα την απόλαυση, και οι σκέψεις του, ήταν για μένα η πιο αποτελεσμάτική παρηγοριά κάθε φορά που ο παραλογισμός του κόσμου που φτιάξαμε γινόταν αφόρητος. Εκείνου του είδους η παρηγορία που μόνο τα φωτεινά πνεύματα μπορούν να μας προσφέρουν.

Ελπίζω αυτή η μελαχρινή καλονή, η Θάνατος, που τον έχει τώρα στην αγκαλιά της, να είναι τρυφερή μαζί του.

Βρήκα στο blog του (http://caderno.josesaramago.org/)την τελευταία του ανάρτηση. Στον αγώνα ως την τελευταία ανάσα:
Pensar, pensar
Junho 18, 2010 por Fundação José Saramago

Acho que na sociedade actual nos falta filosofia. Filosofia como espaço, lugar, método de refexão, que pode não ter um objectivo determinado, como a ciência, que avança para satisfazer objectivos. Falta-nos reflexão, pensar, precisamos do trabalho de pensar, e parece-me que, sem ideias, nao vamos a parte nenhuma.

Μια πρόχειρη μετάφραση:
Σκέψη, σκέψη
Πιστεύω ότι απο την κοινωνία μας λείπει η φιλοσοφία. Η φιλοσοφία σαν χώρος,σαν τόπος, σαν μέθοδος στοχασμού που δε χρειάζεται να έχει συγκεκριμένο σκοπό όπως η επιστήμη, η οποία εξελίσσεται για να πετύχει στόχους. Μας λείπει ο στοχασμός, η σκέψη, χρειάζεται να εργαστούμε πάνω στη σκέψη γιατί χωρίς ιδέες δεν πάμε πουθενά.