Monday, May 9, 2011

Περί ελίτ

Είναι να μην κάνεις την αρχή- η συνωμοσιολογία είναι μια κουβέντα χωρίς τέλος. Μετά την αναφορά στη Λέσχη Bilderberg, ιδού και η άποψη του διαπρεπή οικονομολόγου και νομπελίστα Paul Krugman για τον ρόλο των ελίτ στην Κρίση:

Αντίθετα από ότι διατυμπανίζεται, αιτία της Κρίσης δεν είναι οι άπληστες μάζες ψηφοφόρων που διαρκώς απαιτούν και οι λαϊκιστές πολιτικοί που αφειδώς προσφέρουν. Η καταστροφή που βιώνουμε έρχεται από ψηλά και είναι προϊόν των επιλογών μικρών ομάδων ανθρώπων με μεγάλη επιρροή.

Γιατί τότε κατηγορούν τους απλό κόσμο ως υπαίτιο; Μα γιά να σώσουν την αξιοπιστία τους. Διαφορετικά πως θα μπορούσαν να συνεχίσουν να χρυσοπληρώνονται για να δίνουν διαλέξεις και να μοιράζονται την "σοφία" τους;

Ωφείλουμε να αποδώσουμε τις κατηγορίες στους πραγματικά υπεύθυνους. Διαφορετικά θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερα δεινά στο μέλλον.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο:

The Unwisdom of Elites

(a) By PAUL KRUGMAN

(b) Published: May 8, 2011

The past three years have been a disaster for most Western economies. The United States has mass long-term unemployment for the first time since the 1930s. Meanwhile, Europe’s single currency is coming apart at the seams. How did it all go so wrong?
Well, what I’ve been hearing with growing frequency from members of the policy elite — self-appointed wise men, officials, and pundits in good standing — is the claim that it’s mostly the public’s fault. The idea is that we got into this mess because voters wanted something for nothing, and weak-minded politicians catered to the electorate’s foolishness.
So this seems like a good time to point out that this blame-the-public view isn’t just self-serving, it’s dead wrong.
The fact is that what we’re experiencing right now is a top-down disaster. The policies that got us into this mess weren’t responses to public demand. They were, with few exceptions, policies championed by small groups of influential people — in many cases, the same people now lecturing the rest of us on the need to get serious. And by trying to shift the blame to the general populace, elites are ducking some much-needed reflection on their own catastrophic mistakes.
Let me focus mainly on what happened in the United States, then say a few words about Europe.
These days Americans get constant lectures about the need to reduce the budget deficit. That focus in itself represents distorted priorities, since our immediate concern should be job creation. But suppose we restrict ourselves to talking about the deficit, and ask: What happened to the budget surplus the federal government had in 2000?
The answer is, three main things. First, there were the Bush tax cuts, which added roughly $2 trillion to the national debt over the last decade. Second, there were the wars in Iraq and Afghanistan, which added an additional $1.1 trillion or so. And third was the Great Recession, which led both to a collapse in revenue and to a sharp rise in spending on unemployment insurance and other safety-net programs.
So who was responsible for these budget busters? It wasn’t the man in the street.
President George W. Bush cut taxes in the service of his party’s ideology, not in response to a groundswell of popular demand — and the bulk of the cuts went to a small, affluent minority.
Similarly, Mr. Bush chose to invade Iraq because that was something he and his advisers wanted to do, not because Americans were clamoring for war against a regime that had nothing to do with 9/11. In fact, it took a highly deceptive sales campaign to get Americans to support the invasion, and even so, voters were never as solidly behind the war as America’s political and pundit elite.
Finally, the Great Recession was brought on by a runaway financial sector, empowered by reckless deregulation. And who was responsible for that deregulation? Powerful people in Washington with close ties to the financial industry, that’s who. Let me give a particular shout-out to Alan Greenspan, who played a crucial role both in financial deregulation and in the passage of the Bush tax cuts — and who is now, of course, among those hectoring us about the deficit.
So it was the bad judgment of the elite, not the greediness of the common man, that caused America’s deficit. And much the same is true of the European crisis.
Needless to say, that’s not what you hear from European policy makers. The official story in Europe these days is that governments of troubled nations catered too much to the masses, promising too much to voters while collecting too little in taxes. And that is, to be fair, a reasonably accurate story for Greece. But it’s not at all what happened in Ireland and Spain, both of which had low debt and budget surpluses on the eve of the crisis.
The real story of Europe’s crisis is that leaders created a single currency, the euro, without creating the institutions that were needed to cope with booms and busts within the euro zone. And the drive for a single European currency was the ultimate top-down project, an elite vision imposed on highly reluctant voters.
Does any of this matter? Why should we be concerned about the effort to shift the blame for bad policies onto the general public?
One answer is simple accountability. People who advocated budget-busting policies during the Bush years shouldn’t be allowed to pass themselves off as deficit hawks; people who praised Ireland as a role model shouldn’t be giving lectures on responsible government.

But the larger answer, I’d argue, is that by making up stories about our current predicament that absolve the people who put us here there, we cut off any chance to learn from the crisis. We need to place the blame where it belongs, to chasten our policy elites. Otherwise, they’ll do even more damage in the years ahead.

http://www.nytimes.com/2011/05/09/opinion/09krugman.html?src=ISMR_AP_LO_MST_FB

Saturday, May 7, 2011

Bilderberg και Έλληνες

Θα ενδώσω και εγώ στη συνωμοσιολογία, που συνήθως αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό.
Στη λίστα με τους έλληνες που κατά καιρούς παρεβρέθηκαν στις συναντήσεις της διαβόητης λέσχης Bilderberg, περιλαμβάνεται και ο καθηγητής Θάνος Βερέμης, ο κύριος επιστημονικός σύμβουλος του πολυσυζητημένου (και πολύ ενδιαφέροντος) ντοκυμανταίρ του ΣΚΑΙ, "1821". Ομολογώ ότι αισθάνθηκα μια μικρή ανατριχίλα διαβάζοντας ότι, ο άνθρωπος που καλεί εμάς, το ευρύ κοινό, να επαναπροσεγγίσουμε την ιστορία του έθνους μας, έχει παρεβρεθεί τουλάχιστον 2 φορές (1993, 1999) στις πριβέ και μυστικές συζητήσεις της λέσχης, παρέα με τον Κίσινγκερ και τα λοιπά επιφανή μέλη της.
Παραθέτω μερικά από τα στοιχεία που βρήκα. Για το τι ακριβώς εστί Bilderberg, ας ψάξει όποιος είναι περίεργος και θα βρεί πολύ υλικό στο ίντερνετ (και ό,τι θέλει ας πιστέψει):

Οι 'Ελληνες της μυστικής Λέσχης "Μπίλντερμπεργκ": Ποιοί πολιτικοί, επιχειρηματίες και ποιός δημοσιογράφος, συμμετείχαν στις συνεδριάσεις της

Η περίφημη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, που την διακρίνει η μυστικότητα, παίζει κατά κάποιο λόγο, ρόλο άτυπης παγκόσμιας κυβέρνησης. Η Λέσχη, συνεδριάζει γιά ένα τετραήμερο κάθε χρόνο σε διαφορετικές πόλεις, χώρες και στις εργασίες της συμμετέχουν 120 πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι κ.ά. από επιλεγμένες 30-35 χώρες. Οι συμμετέχοντες απαγορεύεται να μιλήσουν σε ΜΜΕ ή σε ιδιώτες και αποφεύγουν οποιαδήποτε αναφορά σε ότι έχει σχέση με τις συνεδριάσεις.

Στην μυστική Λέσχη, συμμετέχουν, εκτός των άλλων από αμερικανικής πλευράς, οι: Κίσσινγκερ, Περλ, Γουλφοβιτς, Σόρος. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι όλοι οι Γεν. γραμματείς του ΝΑΤΟ, υπήρξαν μέλη της Λέσχης.

Στην Ελλάδα, η Λέσχη συνεδρίασε στα 1993, στην Βουλιαγμένη, επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος είχε συμμετάσχει στη συνεδρίαση, μαζί με άλλους 'Ελληνες πολιτικούς.

Αξιοπρόσεκτο είναι και το γεγονός ότι ένας μόνο 'Ελληνας δημοσιογράφος έχει συμμετάσχει σε συνεδρίαση της Λέσχης, στα 2002 στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ, ο ("εκπαιδευμένος" στις ΗΠΑ) Αλέξης Παπαχελάς.

Επίσης, στα 1998 συμμετείχαν από κοινού στη συνεδρίαση της Λέσχης στην Μ. Βρετανία οι: Κώστας Καραμανλής και Γιώργος Παπανδρέου. (Ο πλήρης κατάλογος με όλους όσους και όσες συμμετείχαν)

Από την Ελλάδα, στις συνεδριάσεις των 4 τελευταίων χρόνων, συμμετείχαν:
2004 - Stresa, Italy, (3-6 Ιουνίου 2004)
Diamantopoulou, Anna - Member of Parliament, former European Commissioner for Social Affairs
David, George A. - Chairman of the Board, Hellenic Bottling Company S.A. (Coca-Cola)


2003 - Versailles, France (15-18 Μαίου):
Bakoyannis, Dora - Mayor of Athens
Tsoukalis, Loukas - Professor, University of Athens; President Hellenic Foundation for European and Foreign Policy
David, George A. - Chairman of the Board, Hellenic Bottling Company S.A. (Coca-Cola)


2002 - Chantily, Virginia, USA (30 Μαίου-2 Ιουνίου):
David, George A. - Chairman of the Board, Hellenic Bottling Company S.A. (Coca-Cola) - member, Steering Committee
Papahelas, Alexis - Foreign policy columnist. "TO VIMA"


2001 - Stenungsund, Sweden (24-27 Μαίου):
David, George A. - Chairman of the Board, Hellenic Bottling Company S.A. (Coca-Cola)
Manos, Stephanos - Member of the Greek Parliament & Former Minister of National Economy; President of the Liberal Party


Παρακάτω, ο κατάλογος με τους 'Ελληνες πολιτικούς κι επιχειρηματίες, που συμμετείχαν στις μυστικές συνεδριάσεις της Λέσχης, από τα 1988 ίσαμε τα 2000 (τις περισσότερες συμμετοχές -3- από τους πολιτικούς, έχουν οι Γιώργος Παπανδρέου και Θεόδωρος Πάγκαλος):

Bilderberg from 1988 onwards (Greece):
Carras, Costa, Director of Companies
David, George A. Chairman of the Board, Hellenic Bottling Company S.A. (1996,1997,1998, 1999, 2000)
Andrianopoulos, Andreas, Mayor of Piraeus; former Minister of Culture (1988)
Argyros, Stelios, Chairman Federation of Greek Industries
Arsenis, Gerasimos, Minister of Defense (1994)
Christodoulou, Efthymios, Minister of Economic Affairs
Costopoulos, Yannis S, Chairman, Credit Bank
Couloumbis, Ted, Pres. Greek Foreign Policy Institute
Diamandouros, P Nikiforos; National Ombudsman
Hadjieleftheriadis, Gregory, Vice President Eletson Corporation
Karamanlis, Kostas A. - Leader of the Opposition (1998)
Kranidiotis, Yannos. Alternate Minister for Foreign Affairs (d. 14.9.99)
Livanos, George P, Ship Owner
Lyras, John C, Vice Chairman, Union of Greek Shipowners
Manos, Stefanos, Minister of National Economy (1993)
Mitsotakis, Constantine, Prime Minister (1993)
Pangalos, Theodoros G., Minister for Foreign Affairs (Socialist Party) (1988, 1993, 1996)
Papaconstantinou, Michalis, Minister for Foreign Affairs
Papalexopoulos, Theodore, Deputy Chairman, Titan Cement Company SA
Papandreou, George A. - Minister for Foreign Affairs (1995, 1998, 2000)
Peraticos, Michael C, Chairman, Pegasus Ocean Services
Samaras, Andonis, former Minister of Foreign Affairs (1992)
Tsoukalis, Loukas, Prof, Univ of Athens; Pres., Hellenic Centre for Eur. Studies
Veremis, Thanos M. - Professor of Political History, Univ. of Athens; Pres. of Eliamep (1993, 1999)
Vokos, Themistocles, Chairman, The Seatrade Organisation
Zombanakis, Minos, Chair, Group for International Study & Evaluation

(Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί και το όνομα του πολιτικού Γιάγκου Πεσματζόγλου -τακτικό μέλος της Λέσχης)


Sources:
82(st): Steering Committee list;
88 list: original List of Participants;
89(st): partial Steering Committee list;
91, 92 and 93 lists: taken from Spotlight;
92 Steering Committee list, extracted from Armen Victorian piece in Nexus Magazine;
94 list: original, plus Tony Gosling and Spotlight;
95 list: Tony Gosling (Alberta Reporter) and elements from Spotlight;
96 list: Spotlight and Tony Gosling;
97 list: Tony Gosling, Lobster Magazine and Spotlight;
97 Steering Committee list: original from Bilderberg Meetings
98 list: original Participant List, and Parascope;
99 list: Portuguese News Weekly, Tony Gosling, Big Issue/Schnews - Bilderberg Minutes, and Spotlight;
2000 list: kindly provided by the Bilderberg Meetings;
Ex-Steering Committee members over the last 10 years (x st) - letter to Patricia McKenna MEP from Bilderberg Meetings, 3.12.98
GREECE, BILDERBERG, GREEK, ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ,GREECE, BILDERBERG, GREEK, ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΔΑ, ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ


Ένα σχετικό άρθρο από το "ΒΗΜΑ":

Οι τρεις λέσχες της παγκόσμιας τάξης
* Ποιοι Ελληνες και ξένοι συμμετέχουν στις συναντήσεις που διοργανώνουν τα οικονομικά λόμπι για την πολιτική και την οικονομία


ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ

Τρεις είναι οι κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι κορυφαίοι της πολιτικής και της οικονομίας: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που διοργανώνεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός, το Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή. Στα τραπέζια τους τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική (τα τελευταία χρόνια τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνει η παγκοσμιοποίηση) και αποφασίζονται οι κατευθύνσεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκηνής. Οσοι συμμετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις έχουν μια μοναδική ευκαιρία για διεθνείς δημόσιες σχέσεις και δικτύωση. Οσοι βρίσκονται απ' έξω θεωρούν ότι οι λέσχες αυτές αποτελούν ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι ισχυροί και να αποφασίσουν την τύχη του κόσμου.


Το Φόρουμ του Νταβός

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τεράστιες προσπάθειες να προμηθευθούν μία από τις λευκές προσκλήσεις για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνεται κάθε χειμώνα στο Νταβός της Ελβετίας. Επί έξι ημέρες, από την περασμένη Πέμπτη ως την Τρίτη, το μικρό αυτό χιονοδρομικό θέρετρο έχει την τιμή να φιλοξενεί περισσότερους ισχυρούς της πολιτικής και της οικονομίας ανά τετραγωνικό μέτρο από κάθε άλλο μέρος της Γης. Οι συμμετέχοντες στο Φόρουμ ανέρχονται σε 2.000 και πληρώνουν ως και 20.000 δολάρια (περίπου 8 εκατ. δρχ.) για να λάβουν μέρος στις συναντήσεις.

Το 1971 ο ελβετός καθηγητής της Διοίκησης Επιχειρήσεων Κλάους Σβαμπ προσκάλεσε πρώτη φορά μια μικρή ομάδα ευρωπαίων επιχειρηματιών για να συζητήσουν τις προκλήσεις που αντιμετώπιζε η ευρωπαϊκή οικονομία στην παγκόσμια αγορά. Σήμερα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει μετατραπεί από ένα μικρό ευρωπαϊκό συνέδριο σε μια τεράστια παγκόσμια επιχείρηση. Στο διάστημα που μεσολάβησε έχει υποδεχθεί το χιλιοστό μέλος του (το Φόρουμ λειτουργεί με μέλη και προσκεκλημένους), έχει διευκολύνει τη σύναψη συμφωνιών (ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλ κατέληξαν σε μια ­ τελικώς ατυχήσασα ­ συμφωνία για τα Ελληνοτουρκικά στο Νταβός το 1988) και έχει αμαυρωθεί από σκάνδαλα (ο κ. Σβαμπ κατηγορήθηκε πέρυσι ότι εκμεταλλεύεται το μη κερδοσκοπικό Φόρουμ για να αυξήσει την προσωπική περιουσία του).

Ανάμεσα στους τακτικούς επισκέπτες του Νταβός είναι ο ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς, ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος και τελευταίως οι συνήθεις πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης που διαδηλώνουν έξω από τους συνεδριακούς χώρους. Από την Ελλάδα τακτικοί θαμώνες του Φόρουμ είναι ο εφοπλιστής Γιώργος Βερνίκος και ο σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών Αλεξ Ρόντος.

Στο εφετινό Φόρουμ λαμβάνουν μέρος αρχηγοί κρατών, όπως ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τάμπο Μπέκι και ο παλαιστίνιος πρόεδρος Γιάσερ Αραφάτ, υπουργοί, όπως ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και ο γερμανός ομόλογός του Γιόσκα Φίσερ, εστεμμένοι (λ.χ. Αλβέρτος του Μονακό), επικεφαλής οργανώσεων (λ.χ. ο Κόφι Αναν του ΟΗΕ) και τραπεζίτες (λ.χ. ο Γκαζί Ερτσέλ της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας).

Τι κερδίζουν όλοι αυτοί από τη συμμετοχή τους; Το Νταβός τούς προσφέρει την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, να κάνουν δημόσιες σχέσεις και ίσως να κλείσουν κάποια συμφωνία στο περιθώριο του Φόρουμ. Οι τακτικοί θαμώνες ξεχωρίζουν από τα... παπούτσια τους: όσοι έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ γνωρίζουν ότι οι σκεπασμένοι με πάγο δρόμοι του Νταβός δεν σηκώνουν τις δερμάτινες σόλες (τουλάχιστον ένας βρετανός βιομήχανος και ένας δημοσιογράφος των «Financial Times» έχουν σπάσει τα άκρα τους διασχίζοντας τους γλιστερούς δρόμους). Ελληνες που έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ υποστηρίζουν ότι οι «πρωτάρηδες» συμπατριώτες τους ξεχωρίζουν από τις προσπάθειές τους να φωτογραφηθούν δίπλα σε σημαντικότερες από τους ίδιους προσωπικότητες.


Το μυστικοπαθές Μπίλντερμπεργκ

Είναι το πιο εκλεκτικό και μυστικοπαθές από τα διεθνή πολιτικοοικονομικά κλαμπ. Στις ετήσιες συναντήσεις του, που διοργανώνονται κάθε άνοιξη και διαρκούν δυόμισι ημέρες, λαμβάνουν μέρος μόλις 100 με 120 πολιτικοί και επιχειρηματίες οι οποίοι δεσμεύονται ότι δεν θα συζητήσουν παραέξω ό,τι διαμείβεται εντός των θυρών. Ολη αυτή η μυστικότητα αποσκοπεί στο να ενθαρρύνει τις ανοιχτές και ειλικρινείς συζητήσεις.

Το Μπίλντερμπεργκ πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ξενοδοχείο της Ολλανδίας όπου το 1954 ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας συγκάλεσε την πρώτη συνάντηση για «να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ» και «τη δημιουργία μιας δυνατής και εύρωστης Ευρώπης». Εκτοτε διοργανώνεται κάθε χρόνο σε μια διαφορετική πόλη της Ευρώπης ή των ΗΠΑ υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (λέγεται ότι οι αίθουσες «χτενίζονται» ακόμη και για κοριούς). Σήμερα πρόεδρος του Μπίλντερμπεργκ είναι ο υποκόμης Ετιέν Νταβινιόν.

Το Μπίλντερμπεργκ θεωρείται ένα Φόρουμ με αίγλη και επιρροή. Συχνά προσκαλούνται σε αυτό πολλά υποσχόμενες προσωπικότητες της πολιτικής τις οποίες περνούν από «ίντερβιου» οι συμμετέχοντες ­ παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε προσκληθεί το 1991, έναν χρόνο προτού εκλεγεί στον Λευκό Οίκο, και ο βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, ο οποίος είχε συμμετάσχει σε αυτό το 1993, τέσσερα χρόνια προτού μετακομίσει στη Ντάουνινγκ Στριτ.

Η συνάντηση του 1993 είχε διοργανωθεί στην Αθήνα στο συγκρότημα «Ναυσικά» του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Ο Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, είχε αρνηθεί να μεταβεί εκφράζοντας αμφιβολίες για την επάρκεια των μέτρων ασφαλείας. Είχαν συμμετάσχει όμως ο Τζιοβάνι Ανιέλι, ιδρυτής της Fiat και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, η βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, ο βρετανός μεσολαβητής για τη Βοσνία Ντέιβιντ Οουεν, ο τραπεζίτης Ντέιβιντ Ροκφέλερ και περισσότεροι Ελληνες από κάθε άλλη φορά (ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πίστεως Γιάννης Κωστόπουλος, οι εφοπλιστές Γιώργος Λιβανός, Μιχάλης Περατικός και Γιάννης Λύρας, ο Στέφανος Μάνος, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κ.ά.).

Εκπρόσωπος του Μπίλντερμπεργκ στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Δαυίδ της 3Ε. Κατά καιρούς έχουν συμμετάσχει ως προσκεκλημένοι ο Γεράσιμος Αρσένης (1994), ο εφοπλιστής Κώστας Καρράς, ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1995), ο Γιώργος Παπανδρέου (1995, 1998, 2000), ο Κώστας Καραμανλής (1998), ο Γιάννος Κρανιδιώτης (1999), ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Βερέμης (1999), ο Συνήγορος του Πολίτη Νικηφόρος Διαμαντούρος (2000) και ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Βασιλείου. Από τον διεθνή χώρο τακτικοί θαμώνες του Μπίλντερμπεργκ είναι ο αμερικανός διπλωμάτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι και ο προκάτοχός του Ζακ Σαντέρ, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζέιμς Γούλφενσον και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Τζορτζ Ρόμπερτσον.

Το Μπίλντερμπεργκ προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για δικτύωση σε διεθνές επίπεδο. Η μυστικότητα που το περιβάλλει όμως δίνει τροφή σε θεωρίες συνωμοσίας. Τα μέλη του αποκαλούνται «σκιώδης παγκόσμια κυβέρνηση», «προφήτες του καπιταλισμού» και «ανώτατοι ιερείς της παγκοσμιοποίησης». Παράδειγμα της υπερβολής είναι οι ισχυρισμοί που δημοσιεύθηκαν σε γιουγκοσλαβικές εφημερίδες ότι οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί του 1999 είχαν αποφασιστεί στους κύκλους του Μπίλντερμπεργκ. Επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό τα πρακτικά της συνάντησης εκείνης της χρονιάς, που διέρρευσαν στη βρετανική εφημερίδα των άστεγων «The Big Issue»(!), δείχνουν ότι αντιθέτως πολλοί από τους συμμετέχοντες είχαν εκφράσει έντονες αμφιβολίες για τη νατοϊκή επέμβαση («Το ΝΑΤΟ συμπεριφέρεται ως αποικιοκρατική δύναμη») αλλά και για το ότι το ΝΑΤΟ είχε δώσει στη Ρωσία carte blanche για να βομβαρδίσει την Τσετσενία.


Η Τριμερής Επιτροπή

Το 1973 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ζήτησε από τον καθηγητή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι να διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματιών από τη Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά), την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ιαπωνία για να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ των τριών αυτών πόλων. Ετσι γεννήθηκε η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) της οποίας τα 350 περίπου μέλη και οι προσκεκλημένοι τους συναντώνται κάθε φθινόπωρο εκ περιτροπής στην Αμερική, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία.

Η Τριμερής Επιτροπή περιλαμβάνει τρεις περιφερειακές υποεπιτροπές (αμερικανική, ευρωπαϊκή, ιαπωνική) που συναντώνται χωριστά μία φορά τον χρόνο ­ η ευρωπαϊκή συναντήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1999. Η Ελλάδα άργησε πολύ να συμμετάσχει στην Τριμερή Επιτροπή. Μέλη της από την Ελλάδα είναι ο Στέλιος Αργυρός, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν ευρωβουλευτής, και ο Παναγής Βουρλούμης, πρώην στέλεχος της Τράπεζας Πίστεως και νυν ιδιοκτήτης εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Από τον διεθνή χώρο «τραϊλατεραλιστές» είναι οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και Κλίντον, ο νυν αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, ο πρώην επικεφαλής της CIA Τζον Ντόιτς, ο Χόλμπρουκ, ο Κίσινγκερ και ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Αλαν Γκρίνσπαν.

Η Τριμερής Επιτροπή εκατηγορείτο ότι ανέβαζε κυβερνήσεις, λ.χ. ότι ο Ροκφέλερ και ο Μπρεζίνσκι αποφάσισαν να προωθήσουν τον Τζίμι Κάρτερ στον Λευκό Οίκο το 1976. Σήμερα η επιτροπή θεωρείται ότι βρίσκεται σε παρακμή και ότι τη συντηρούν κυρίως οι Ιάπωνες. Πρόσφατα έκανε ανοίγματα στο Μεξικό και στη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ την ανακάλυψαν και οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης: τον περασμένο Νοέμβριο στο Μιλάνο 500 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της συνάντησης φωνάζοντας: «Κάτω ο αντικοινωνικός καπιταλισμός».

ΤΟ ΒΗΜΑ, 28-01-2001
Κωδικός άρθρου: B13178A321

Kαι ένα σύντομο απόσπασμα από εκπομπή του ΣΚΑΙ όπου επιβεβαιώνεται την συμμετοχή μερικών από τους προαναφερθέντες στις συναντήσεις της Λέσχης:

The Seven Blunders of the World

The Seven Blunders of the World is a list that Mohandas Karamchand Gandhi gave to his grandson Arun Gandhi, written on a piece of paper, on their final day together, shortly before his assassination. The seven blunders are:

* Wealth without work
* Pleasure without conscience
* Knowledge without character
* Commerce without morality
* Science without humanity
* Worship without sacrifice
* Politics without principle

This list grew from Gandhi's search for the roots of violence. He called these acts of passive violence. Preventing these is the best way to prevent oneself or one's society from reaching a point of violence.

To this list, Arun Gandhi added an eighth blunder, rights without responsibilities.

From Wikipedia

Tuesday, May 3, 2011

Σύνθετα φαινόμενα και οι βολικές υπεραπλουστεύσεις του λαϊκισμού

Από την Καθημερινή:
Πολυπλοκότητα και λαϊκισμός

Η διευρυνόμενη πολυπλοκότητα στα κοινωνικά (και συνεπώς στα πολιτικά) πράγματα δημιουργεί αισθήματα άγχους στους πολίτες. Αυτό μεταφράζεται ή σε παθητική στάση («τίποτε δεν μπορεί να γίνει») ή στην ανάγκη απλοποίησης των σύνθετων καταστάσεων. Εκεί βρίσκουν γόνιμο χωράφι οι λαϊκισμοί, είτε των πολιτικών είτε των ΜΜΕ. Η βασική αρετή του λαϊκισμού είναι η απλοϊκότητα του μηνύματός του. Ψεύδεται διά της απλοποίησης των σύνθετων καταστάσεων. Μεταφράζει την πραγματικότητα σε συνωμοσία είτε σε βολική γενίκευση («όλοι οι πολιτικοί είναι το ίδιο»). Φυσικά, ο λαϊκισμός δεν λύνει προβλήματα, απλώς πάντα βρίσκει κάποιον ένοχο γι’ αυτά. Μεταφέρει τη συζήτηση σε ορατούς ή πιο συχνά σε αόρατους εχθρούς και στο τέλος οι απλοϊκές πολιτικές που εφαρμόζει απλώς διογκώνουν τα υπάρχοντα προβλήματα.


Hμερομηνία : 29-04-11

Πολιτική σε πολύπλοκους καιρούς

Του Πασχου Mανδραβελη