Ο Κίσινγκερ και οι θεωρίες συνωμοσίας που λατρεύουμε

Ομολογώ ότι την πρώτη φορά που τις διάβασα, τις πίστεψα και εξοργίστηκα. Οι δηλώσεις που αποδίδονταν στον Κίσινγκερ, περί της αναγκαιότητας να πληγούν οι πολιτισμικές ρίζες του δυσκολοκυβέρνητου ελληνικού λαού, ταίριαζαν τόσο πολύ στο προφίλ του αγαπητού μας Χένρυ, που δεν χρειαζόταν καμία διασταύρωση για να επιβεβαιωθεί η εγκυρότητα τους.

Αν και δεν πρέπει να υπάρχει έλληνας που να μην έχει λάβει chain email με αναφορά σε αυτές, τις υπενθυμίζω:

Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα,τη θρησκεία,τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί,να επικρατήσει, για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια,να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, κτλ.


Άρχισα να προβληματίζομαι όταν κάθε φορά που τύχαινε να σκοντάψω σε αυτό το διαβόητο απόσπασμα, δεν υπήρχε καμία σαφής αναφορά για το που και πότε ειπώθηκαν αυτά και κάποια σοβαρή ένδειξη για την εγκυρότητα τους. Άρχισα να αναζητώ πηγές στο ίντερνετ. Έφαγα μέρες, εβδομάδες ψάχνοντας. Τζίφος! Υπήρχαν μερικά sites και blogs που επαναλαμβαναν τις δηλώσεις και το ένα παρέπεμπε στο άλλο σαν πηγή. Κάτι δεν πήγαινε καλά... Ίσως ο Χένρυ να είναι αθώος για κάτι, έτσι για αλλάγή.
Εν τω μεταξύ, μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι ο Έλληνας λατρεύει να υποπτεύεται, να αφήνεται στην γοητεία των θεωριών συνωμοσίας και των σκοτεινών δυνάμεων (Μοσάντ, CIA, ΔΝΤ, ΕΕ, Ισραήλ, Γκρίζοι Λύκοι, KGB, ό,τι αγαπάει ο καθένας) που συστρατεύονται για να λυγίσουν το φρόνημα του περήφανου λαού μας. Ίσως έτσι νιώθουμε σημαντικοί, ίσως έχουμε θέμα για κουβέντα στον καφέ. Χάνουμε όμως την ρημάδα την αλήθεια!

Ευτυχώς ο Γ. Μαρίνος με ένα άρθρο του στο Βήμα ξεκαθάρισε τα πράγματα:

Από το Βήμα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=123&artId=373607&dt=17/12/2010#ixzz18Zf3UaFs

Ο Κίσινγκερ κι εγώ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ | Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

«O Κίσινγκερ ζει, αυτός μας οδηγεί». Το διάσημο σλόγκαν το οποίο κυριαρχεί στις κηδείες θαυμαζόμενων προσωπικοτήτων στη σχιζοφρενική κοινωνία μας κυριαρχεί και πάλι αυτές τις ημέρες επ΄ ευκαιρία της νέας πολιτικής κίνησης «Σπίθα» που εξήγγειλε ο μεγάλος μας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης. Αναφέρομαι σε αποδιδόμενη στον διάσημο αμερικανό διπλωμάτη ρήση, που υποτίθεται ότι έχει ως εξής:

« Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα,τη θρησκεία,τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί,να επικρατήσει, για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια,να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, κτλ. ».

Μολονότι ο κ. Κίσινγκερ δεν διακρίνεται για φιλικά αισθήματα προς την Ελλάδα και βαρύνεται για εχθρική πολιτική κατά της χώρας μας και της Κύπρου, δεν έχει προβεί ποτέ στην προαναφερθείσα δήλωση. Και αυτό μπορώ να το βεβαιώσω κατηγορηματικά, καθώς εγώ ο ίδιος που της έδωσα ευρεία δημοσιότητα με την υπογραφή «Κριτόβουλος» στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» διαπίστωσα τελικά ότι επρόκειτο για κατασκευασμένο από αγνώστους κείμενο για να ενοχοποιήσει τον αντιπαθή αμερικανό διπλωμάτη.

Το δημοσίευμά μου εκείνο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από διακεκριμένους αρθρογράφους, όπως ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο αείμνηστος Μάριος Πλωρίτης και ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης με τον πιο ακραίο αρνητικό σχολιασμό. Αποτέλεσμα η αστραπιαία ένταξή του στο αντιαμερικανικό οπλοστάσιό μας ως και σήμερα.

Καθώς υπήρξαν αμφισβητήσεις της γνησιότητας του κειμένου, επιδόθηκα σε εμπεριστατωμένη διερεύνηση του θέματος και στις επαρχιακές εφημερίδες «Δικαίωμα» και «Χρόνος» που το είχαν πρωτοδημοσιεύσει και στην αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα «Τurkish Daily Νews», από την οποία υποτίθεται ότι το αναδημοσίευσαν. Σε επιτόπια έρευνά μου στην Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια του εκεί συναδέλφου Αλκη Κούρκουλα, προέκυψε ότι στο φύλλο της 17.2.1997, όπου υποτίθεται ότι δημοσιεύθηκε η επίμαχη δήλωση, τίποτε σχετικό δεν υπήρχε. Κατόπιν αυτού έστειλα επιστολή στον κ. Κίσινγκερ ζητώντας του να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα αποδιδόμενα σε αυτόν ανθελληνικά σχόλια, που περιέχονταν σε ομιλία του σε εκδήλωση βράβευσής του. Μου απάντησε ως εξής: « Αγαπητέ κύριε Μαρίνο. Ευχαριστώ για την επιστολή σας. Οσον αφορά το απόσπασμα που δημοσιεύσατε,ούτε τελετή βράβευσής μου υπήρξε, ούτε ομιλία μου και το προβαλλόμενο απόσπασμα είναι εξ ολοκλήρου αναληθές. Η όλη ιστορία είναι καθαρό εφεύρημα και αναμένω ότι θα προβείτε σε διόρθωση. Καθώς είσθε ο πρώτος που με πληροφορεί από πού προήλθε το δημοσιευθέν απόσπασμα, μόλις σήμερα είχα την ευκαιρία να προβώ σε διόρθωση προς την “Τurkish Daily Νews” και αυτό έπραξα. Ειλικρινά δικός σας. Χένρι Κίσινγκερ».

Το ίδιο έπραξα αμέσως κι εγώ με εκτενές κείμενο στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» στις 13.11.1997, με επιστολή μου στην «Καθημερινή» και με τηλεφωνήματα προς κάθε κατεύθυνση, καθώς η δήθεν δήλωση Κίσινγκερ είχε προκαλέσει και δημόσιες αντιπαραθέσεις, οξύτατες και υβριστικές μεταξύ κορυφαίων προσωπικοτήτων του τόπου. Δυστυχώς αγνοήθηκα. Το διαψευσθέν ως κείμενο Κίσινγκερ είχε εμπλουτίσει πια το οπλοστάσιο των αρεσκομένων σε συνωμοσιολογία νεοελλήνων κατά της υπερδύναμης και των ανθελληνικών σχεδίων της (όχι πάντοτε αβάσιμων πάντως), άρεσε ως όπλο της αντιαμερικανικής φιλολογίας και υπήρξε γενική άρνηση να το εγκαταλείψουν.

Μάλιστα κι εγώ, που καλοπίστως δημοσίευσα την ανύπαρκτη ομιλία Κίσινγκερ, αντιμετωπίστηκα εχθρικά στην προσπάθειά μου να αποκαταστήσω την αλήθεια. Η συκοφαντία αυτή άρεσε και επαναλαμβανόμενη έγινε εθνικό κεκτημένο. Πολύ περισσότερο που δικαίωσε και τον πάντοτε λατρευόμενο στην Ελλάδα Λένιν, ο οποίος φέρεται ειπών πρώτος ότι «αν θέλεις να αλώσεις έναν λαό, κατάστρεψε τη γλώσσα του».


Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά; Το ίντερνετ είναι ένα καταπλήκτικό μέσο, μια επανάσταση του ανθρώπινου πνεύματος, αλλά όπως κάθε τι η χρήση του απαιτεί μεγάλη προσοχή. Ας μην πιστεύουμε άκριτα ό,τι κυκλοφορεί εκεί έξω. Στο κάτω-κάτω, η ευχή και η κατάρα του είναι ότι μπορεί να γράψει το οτιδήποτε, ο οποιοσδήποτε. Ο κάθε πικραμένος και ο πιο σοφός! Πριν πιστέψουμε και διαδώσουμε φήμες, θεωρίες κλπ, ας μην ξεχνάμε οτι μπορεί να είναι και μπούρδες. Και ένας κόσμος όπου οι μπούρδες περνάνε για αλήθειες, είναι ένας αφελής και εύκολα καθοδηγούμενος κόσμος.

John Lennon about Happiness

When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down ‘happy.’ They told me I didn’t understand the assignment, and I told them they didn’t understand life.

John Lennon

"Πολιτική Ανυπακοή"

Ο όρος "Πολιτική Ανυπακοή" εμφανίζεται για πρώτη φορά στο ομώνυμο δοκίμιο του αμερικάνου στοχαστή, ακτιβιστή και συγγραφέα Χένρυ Νταίηβιντ Θορώ (Henry David Thoreau – Civil Disobedience) που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1849. Στο σύντομο κείμενο (60 μικρές σελίδες στην ελληνική του μετάφραση, Εκδ. Ερατώ), ο συγγραφέας παρουσιάζει το σκεπτικό της επιλογής του να αρνηθεί να πληρώσει φόρους στο αμερικανικό κράτος, διαμαρτυρόμενος για το καθεστώς δουλείας που εξακολουθούσε να ισχύει σε αρκετές πολιτείες της χώρας. Άρνηση για την οποία φυλακίστηκε.

Η σκέψη και η δράση του Θορώ επηρέασαν και ενέπνευσαν προσωπικότητες όπως ο Τολστόι, ενώ τις υιοθέτησαν ακτιβιστές-ηγέτες όπως ο Γκάντι, ο Μαρτιν Λούθερ Κινγκ και ο Μαντέλα.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς ολόκληρο το βιβλίο (δεν παίρνει άλλωστε πάνω από 3-4 ώρες). Εδώ παραθέτω ενδεικτικά μερικές από τις ιδέες που διατυπώνονται σε αυτό:

- Η κυβέρνηση είναι το μέσο που επέλεξε ο λαός για να εκτελέσει τη βούληση του. Γίνεται όμως επιρρεπής στην κατάχρηση και τη διαφθορά πριν ο λαός μπορέσει να αναλάβει δράση μέσω αυτής.

- Ο πολίτης οφείλει να υπακούει πρωτίστως στη συνείδηση του και μετά στον νομοθέτη. Πρέπει να είμαστε πρώτα άνθρωποι και μετά υπήκοοι.

- Δεν αποτελεί καθήκον του καθενός η εξάλειψη των κακών. Έχει όμως καθήκον να νίπτει τας χείρας του από το άδικο, να μην του παρέχει την υποστήριξη του.

- Εάν [η κυβέρνηση] απαιτεί από εσάς να είστε ο φορέας της αδικίας που διαπράττεται πάνω σε άλλον, τότε παραβιάστε τον νόμο. Μην υπηρετείτε την αδικία που καταδικάζετε.

- Σε ένα καθεστώς που φυλακίζει αδίκως, η θέση του δίκαιου ανθρώπου είναι επίσης στη φυλακή.

- Δεν θα υπάρξει ποτέ μια αληθινά ελεύθερη Πολιτεία, παρά μονάχα όταν αναγνωρίσει το άτομο ως υψηλότερη και ανεξάρτητη δύναμη, από την οποία εκπηγάζουν η δική της δύναμη και εξουσία και στο οποίο φέρεται αναλόγως.

- Η δράση που στηρίζεται σε αρχές- η αντίληψη και η απόδοση του σωστού- αλλάζει τις σχέσεις και τα πράγματα.

Βασικές αρχές της Πολιτκής Ανυπακοής, όπως αυτές απορρεόυν απο τη σκέψη του Θορώ αλλά και όπως διαμορφώθηκε από τους μετέπειτα θιασώτες της είναι:

1. Η άμεση, ΜΗ ΒΙΑΙΗ, αντίδραση στην αδικία.

2. Οι στόχοι της αντίδρασης να είναι σαφείς και συγκεκριμένοι (π.χ εξάλειψη της δουλείας και όχι αντίδραση γενικώς, αορίστως και επί παντός επιστητού).

3. Η δράση πρέπει να είναι επίσης συγκεκριμένη (π.χ μη καταβολή φόρων).

4. Η δράση υπαγορεύεται από την συνείδηση και στηρίζεται σε αρχές δικαίου.

Ερμηνεύοντας τα παραπάνω και κάνοντας αναγωγή στο παρόν, μπορεί να πει κανείς, τι ΔΕΝ είναι "Πολιτική Ανυπακοη":

- To να εξαντλούμε την ευαισθησία μας σε μερικά σχόλια στο Facebook, σε blogs και προωθώντας emails με εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας.

- Οι πράξεις βίας.

- Οι γενικοί και αόριστοι αφορισμοί.


Μια τελευταία παρατήρηση: Όπως ήδη ανέφερα, η άποψη του Θορώ ήταν ότι η αντίδραση πρέπει να απορρέει από την συνείδηση μας. Είναι, συνεπώς, αυτονόητο ότι η συνείδηση μας πρέπει να είναι καθαρή για να δικαιούμαστε να ζητάμε από το Κράτος να καθαρθεί. Ας αναρωτηθούμε, πρώτα, πόσο έχει "μολυνθεί" ο καθένας μας από την περιρρέουσα διαφθορά (π.χ «φακελάκια», «βύσματα» κλπ), ας την αποποιηθούμε πλήρως σε ό,τι μας αφορά, ώστε να μπορούμε απαιτήσουμε και από το “Σύστημα” να το κάνει.