Fortino Samano

Από ένα απο τα πολλά φωτογραφικά sites τα οποία μου στέλνουν τα newsletters τους κάθε εβδομαδα, έλαβα, μεταξύ πολλών άλλων, αυτή την φωτογραφία:

Μου έκανε αμέσως εντύπωση. "Ο τύπος είναι η επιτομή του cool", σκέφτηκα. Μετά διάβασα τη λεζάντα: Fortino Samano Moments before His Execution, 1916. Χωρίς δισταγμό τον ανακύρηξα σε ήρωα μου. Όπως συνηθίζουμε, πλέον, με ό,τι μας κάνει εντύπωση, τον αναζήτησα στο google. Ιδού μερικές πληροφορίες για αυτόν τον τύπο που φυσάει αδιάφορα τον καπνό του στον Χάρο:

Ο εικονιζόμενος είναι ο Μεξικανός υπολοχαγός του Ζαπάτα, που εκτελέστηκε το 1916 από τον ομοσπονδιακό στρατό. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που έχει απέναντι του τον εκτελεστή του !!!

Η περίπτωση του φάινεται οτι ενέπνευσε τον Θανάση Παπακωνσταντίνου που έγραψε ένα ομώνυμο με τον μάγκα τραγούδι:


Ο Φορτίνο Σαμάνο
καπνίζει και σκέφτεται:
Είμαι ό,τι δεν έζησα,
είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων
γυναικών το κορμί.


Ο στρατιώτης με τ' όπλο
σημαδεύει και σκέφτεται:
Με μια κίνηση απλή
θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμ' ένας μικρός θεός,
είμ' ένα στοιχειό.


Το τελευταίο τσιγάρο
κι εκείνο σκέφτεται:
Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ
σε παιδιά που ξεφαντώνουν
Ο καιρός θα χάνεται
ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει "λιμπερτά".
Κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
θα βρεθώ στα χείλη του
σαν τσιγάρο ξανά.

Δεν έχω ακούσει το τραγούδι, αλλά αν ήμουν τραγουδοποιός θα του έγραφα και εγώ ένα.