Λίγα ακόμα για τον Καποδίστρια...

Αφού εγκαινίασα αυτό το blog με λόγια του Καποδίστρια, ας παραθέσω και μερικά στοιχεία γι'αυτόν (από το άρθρο του Μ. Πλωρίτη, Το Βημα, 10/11/1996):

Στα 24 του, ο Καποδίστριας μετέχει στην κυβέρνηση της Επτανησιακής Πολιτείας, στα 33 του διορίζεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας
... η σταδιοδρομία του Καποδίστρια ήταν (στο μεγαλύτερο μέρος της) διεθνής και περίλαμπρη: υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας στα 39 χρόνια του, εκπρόσωπός της σε «ιστορικά» διεθνή συνέδρια (Βιέννης 1814-5, Λάιμπαχ 1821), αντιτάχθηκε στον Μέττερνιχ και αποκλήθηκε «αρχιτέκτων της ευρωπαϊκής ειρήνης του αιώνος».
Ο Καποδίστριας κυβέρνησε 3 χρόνια και 8 μήνες. Παρέλάβε τη χώρα σε «άχλια κατάσταση»:
Οταν η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εξέλεξε τον Καποδίστρια κυβερνήτη (Απρίλιος 1827), η Επανάσταση χαροπάλευε ανάμεσα στα τουρκο-αιγυπτιακά στρατεύματα, τους εμφύλιους σπαραγμούς, την απόλυτη έλλειψη οικονομικών και άλλων μέσων. Ο ίδιος ο Καποδίστριας δίνει παραστατικά την εικόνα της χώρας: «Πόλεις, κώμαι, χωρία κατεστραμμένα, ερείπια, έρημα. Και μένει τούτο μόνον εις τον πολυπαθή τόπον, ο αρχαιότροπος των οικητόρων αυτού χαρακτήρ, και απόφασις αυτών, ομόψυχός τε και άτρεπτος, μηδέποτε να υποστώσι τον τουρκικόν ζυγόν, ουδ' άλλον ζυγόν ξένον οποιονδήποτε».
Ο Καποδίστριας προσπάθησε να μετατρέψει το μετεπαναστατικό χάος σε ευνομούμενο κράτος κι έβαλε τις βάσεις για την οργάνωση της οικονομίας, της διοίκησης, του στρατού, της παιδείας, της δημόσιας υγείας, της ναυτιλίας κλπ., αλλά και (με το ευρωπαϊκό κύρος του και την πλούσια πείρα του) για τη βελτίωση της διεθνούς θέσης της χώρας, που ήταν «κλωτσοσκούφι» των μεγάλων δυνάμεων του καιρού.

Σχετικα με τις πολιτικές μεθόδους του: Ανδρωμένος στην εποχή του «φωτισμένου δεσποτισμού» και αντιμέτωπος με την τραγική κατάσταση της καταματωμένης και κατασπαραγμένης χώρας, ο Καποδίστριας υιοθέτησε αυταρχική πολιτική μονοκρατορίας, ξαστοχώντας πως, για τους αγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα, «η συνταγματική ελευθερία ήτο σύμβολον εθνικής αναπτύξεως», κατά την φράση του Σπυρίδωνος Τρικούπη.
Η αυταρχία του Καποδίστρια συνάσπισε εναντίον του όχι μόνο τους ειλικρινείς φιλελεύθερους-«συνταγματικούς» αλλά και τους «φεουδάρχες, κοτζαμπάσηδες και πλιατσικολόγους» (κατά την ομολογία ακόμα και των επικριτών του), που θίγονταν από την πολιτεία του, τον αποκαλούσαν «τύραννο», «δικτάτορα», «ανθύπατο του τσάρου», κι έφτασαν ως τη φυσική εξόντωσή του.
Η δολοφονία του Καποδίστρια στα 55 του χρόνια (27.9.1831) όχι μόνο δεν «κατέλυσε την τυραννία», αλλά (όπως παραδέχονται και οι σφοδρότεροι πολέμιοί του) «από το αίμα του κυβερνήτου προήλθε νέα, πλέον επικίνδυνος και μακρά απολυταρχία» (η οθωνική βαυαροκρατία).
Ολόκληρο το άρθρο υπάρχει στη διεύθυνση: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=114&artid=83627&dt=10/11/1996