Saturday, March 14, 2015

Κυριακή απόγευμα σε έναν ήσυχο επαρχιακό δρόμο.


Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν την βαθειά εσωτερική ανάγκη να επικοινωνούν με το κάρμα τους, να ονειροπολούν, να αποτραβιούνται για λίγο από την πεζή πραγματικότητα και να ταξιδεύουν στη σφαίρα του αφηρημένου. Και άλλοι που την ανάγκη αυτή δεν την αισθάνονται, δεν την καταλαβαίνουν και επιμένουν να επαναφέρουν τους "ταξιδιώτες" στον πρακτικό τους κόσμο.


Κάτι τέτοιο απεικονίζει ο πίνακας του Edward Hopper, Four Lane Road (1956).




Ο άντρας, χαλαρωμένος από τον καπνό του πούρου του, ρεμβάζει, βυθισμένος στις σκέψεις του, το ηλιοβασίλεμα. Από το παράθυρο ξεπροβάλλει η γυναίκα του γεμάτη ένταση.
Το φαγητό είναι έτοιμο! Έλα προτού κρυώσει! του φωνάζει.
Εκείνος θα ήθελε να την αγνοήσει, να συνεχίσει την αιθεροβασία του. Η ζημιά όμως έγινε. Το σφιγμένο αριστερό του χέρι μαρτυρά ότι η γαλήνη του έχει πια χαθεί.

Ο τίτλος που δίνω εγώ στον πίνακα είναι "Το Κάρμα και η Φασολάδα"

Γι' αυτό λατρεύω τον Hopper. Κάθε έργο του σε προκαλεί να ανασυνθέσεις μια ιστορία.

No comments:

Post a Comment

Please leave your message!