Συνηθισμένη περίπτωση: για χρόνια αγνοείς την ύπαρξη κάποιου, και ξαφνικά τον βρίσκεις συνεχώς μπροστά σου!
Τον ζωγράφο Paul Klee δεν τον είχα ούτε ακουστά, φαίνεται όμως ότι τον αγαπούν εκείνοι που η τέχνη τους είναι οι λέξεις.
Πρώτα ήταν ο Cortazar, που αναφέρεται σε αυτόν στο "Κουτσό". Τον αντιπαραβάλλει με τον Mondrian και καταλήγει: Το παράδοξο είναι πως ο Κλέε είναι πολύ μετριόφρων γιατί ζητάει τη συνεργασία του θεατή σε πολλά επίπεδα και δε θεωρεί τον πίνακά του αυτάρκη (όπως ο Μόντριαν). Κατά βάθος ο Κλέε είναι η ιστορία και ο Μόντριαν η αχρονικότητα.
Λίγο αργότερα έπεσα ξανά πάνω του -μέσω του Χ. Βλαβιανού αυτή τη φορά- στο ΠΑΟΥΛ ΚΛΕΕ:"ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ":
[...]
Τρία χρόνια νωρίτερα (από τον θάνατό του)
το ναζιστικό καθεστώς είχε οργανώσει λεκθεση στο Μόναχο
με τίτλο "Εκφυλισμένη τέχνη"
στην οποία είχε συμπεριλάβει δεκαεπτά πίνακές του.
[...]
Τα λόγια που αναγράφονται στην επιτύμβια στήλη
στο κοιμητήριο Sclosshalde στη Βέρνη, είναι δικά του:
"Δεν θα γίνω κατανοητός σ'αυτόν τον κόσμο,
γιατί νιώθω το ίδιο άνετα με τους νεκρούς
όσο και μ' αυτούς που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη-
πλησίασα λίγο πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας,
όμως βρίσκομαι πολύ μακριά της".
Όταν ρωτήθηκε γιατί ζωγραφίζει, απάντησε:
"Γιά να ζήσω δυό-τρείς μέρες ακόμη
μετά τον θάνατό μου".
Ζωγραφική, λογοτεχνία, ποίηση. Μου αρέσουν αυτά τα μυστικά ραντεβού των δημιουργών. Πόσο προνομιούχος αισθάνομαι όταν καταφέρνω να τρυπώσω και εγώ!
Λέω να τον αφήσω να στάξει λίγο χρώμα σε αυτή την ασπρόμαυρη γωνιά:
ξαφνικά έχει ξαναγίνει της "μοδός" που λένε και εδώ... Όπως και ο Mondrian, έργα του οποίου βρίσκεις αποτυπωμένα σε ρούχα, παπούτσια, αξεσουαρ γενικώς και όλοι άξαφνα κάνουν πως τους ξέρουν... και δεν κάνω σε καμία περίπτωση τη σουπερ καλλιεργημένη (δυστυχώς δεν είμαι τόσο). Σε ό,τι με αφορά θυμάμαι πάντα το πατρικό μου όπου οι γονείς μου έχουν αφίσες με εργα τους στο δωμάτιο το δικό μου και του αδερφού μου καθώς και πολλά βιβλία σχετικά με αυτούς αλλά και άλλους σύγχρονούς τους (π.χ. Kandinsky, Miro)και τα οποία πάντα μου κινούσαν το ενδιαφερον. Μπραβο σου για τον "oρθό" τρόπο με τον οποίο τον/τους ανακαλύπτεις και γίνεσαι και συ "κοινωνός" στα "ραντεβού"...
ReplyDeleteτι ωραιο τροπο ειχαν βρει οι γονεις σου για να κινουν το ενδιαφερον και να εξαπτουν την φαντασια σας! Θυμαμαι η πρωτη φορα που ειδα σχεδιο του Mondrian ηταν σε ενα βιβλιο κοινωνιολογιας στο λύκειο. Αργότερα, περνώντας πολύ χρόνο στην Ολλανδία, ήρθα σε περισσότερη επαφη με τα μοτίβα του και το De Stijl (που οι μοδατοι που ανέφερες γνωρίζουν μόνο σαν club στο Κολωνάκι!). Για να είμαι ειλικρινής δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, αν και η σχέση μου με τη ζωγραφική ειναι μάλλον ρηχή. Όσο για τα "ραντεβού" που λέγαμε, αυτόν τον καιρό με έχουν ενθουσιάσει οι συναντήσεις της λογοτεχνίας με την τζαζ. Σύντομα, ίσως και σήμερα, θα "εκπέμπψω" περισσότερα επ'αυτού. Ελπίζω να τα βρεις ενδιαφέροντα. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για το μύνημα!
Deleteείναι τόσο ωραία η συλλογή
ReplyDeleteλείπουν οι τίτλοι κασι οι χρονολογίες των έργων
μου αρεσει κάποιο πάρα πολύ και δεν μπορώ να βρω τα παραπάνω στοιχεία
ευχαριστώ