Paris report

Άφιξη στο Gare du Nord. Δυσάρεστη έκπληξη, ψυχρή υποδοχή, η πανταχού παρούσα διαφήμιση του τρέχοντος τεύχους του περιοδικού Le Point, αφιερωμένο στα Μεγάλα Σφάλματα της Ιστορίας (της γαλλικής υποθέτω):
1.Είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ,
2.Συνθήκη των Βερσαλλιών,
3.Γραμμή Μαζινώ,
4. ...

Η περιέργεια ξεπέρασε την οργή και αγόρασα το περιοδικό. Έχει στοιχεία, αδιάσειστα πιθανόν, - η διαφάνεια και η βιομηχανία της Ελλάδας είναι συγκρίσιμες μόνο με χωρών του Τρίτου Κόσμου. Αν αυτά τα ομαδόν πυρά δεν είναι αποτέλεσμα της (δικαιολογημένης) οργής τους για την απροσμέτρητη ανοησία των προσφάτων κυβερνήσεων μας, τότε υποπτεύομαι ότι προετοιμάζουν την ευρωπαική κοινή γνώμη για τον εξωστρακισμό της Ελλάδας. Σκέφτομαι: οι Ευρωπαίοι κραδαίνουν τα λεκτικά χατζάρια τους, και ανησυχώ: πότε θα αρχίσουν να ακονίζουν τα ατσαλένια;

Ξεκίνησα τις μοναχικές μου βόλτες στις γκαλερί. Οι δουλειές μοιάζουν να πηγαίνουν καλά και η τέχνη της Φωτογραφίας δείχνει στα πάνω της. Οι άγνωστοι, πλην υποσχόμενοι(;), ζητάνε 3,4, 5 χιλιάρικα για μια φωτογραφία, οι καταξιωμένοι 25, 30, και βάλε. Εκείνοι τα ζητούν και φαίνεται ότι αρκετοί τους τα δίνουν. Χαίρομαι για τους καλλιτέχνες.

Και η αγορά ακινήτων ακμάζει, μου είπαν. 10.000 ευρώ το τετραγωνικό είναι η μέση τιμή για σπίτι στο Παρίσι. "Όποιος αγόρασε ένα μέτριο διαμέρισμα με 300.000 πριν 4-5 χρόνια, μπορεί τώρα να το πουλήσει για 1 εκατομμύριο. Η αποδοτικότερη δουλειά εδώ, είναι να αγοράσεις ένα διαμέρισμα, να κοιμάσαι σε αυτό και να περιμένεις", μου εξήγησε ένας καλός, παριζιάνος φίλος.

Υπάρχουν, όμως, και οι άλλοι, εκείνοι που δεν μπορούν να αγοράσουν διαμερίσματα, ούτε και να νοικιάσουν. Όταν πέφτει το σκοτάδι, στρώνουν τα κουρέλια τους στα πεζοδρόμια, υψώνουν τα χάρτινα τείχη τους στις βιτρίνες των καταστημάτων και η πόλη μετατρέπεται σε εφήμερη φαβέλα. Το πρωί όλα θα έχουν μαζευτεί, τα βρωμερά στρωσίδια θα έχουν στιβαχτεί στους τηλεφωνικούς θαλάμους (η μόνη τους χρησιμότητα:όσοι μπορούν να τηλεφωνήσουν έχουν smartphones), η αγορά θα ξεκινήσει την ημέρα της και οι Άθλιοι του Παρισιού θα ξαμολυθούν για ελεημοσύνη. Τόσους άστεγους και ζητιάνους δεν έχω δει πουθενά στον κόσμο!

Παρηγορούμαι, ο κακεντρεχής: Το ιστορικό τους λάθος δεν είναι ότι δέχθηκαν την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά ότι δεν βλέπουν την δική τους Πτώση. Ίσως το καταλάβουν την επόμενη φορά που η οργή ξεχειλίσει ξανά από τα παριζιάνικα γκέτο.