Τα Χρυσά Αυγά του φιδιού

Αυτές οι εκλογές, οι πρώτες μ.Κ (μετά Κρίσης), αν και απέτυχαν να βγάλουν κυβέρνηση, έδωσαν στους Έλληνες ψηφοφόρους τη δυνατότητα να λύσουν ένα γρίφο που για δεκαετίες απασχολούσε την παγκόσμια διανόηση και επίσης μας έφεραν κοντύτερα στο να απαντήσουμε ένα καυτό ερώτημα γιά την Ελλάδα.

Ο γρίφος: πως κατάφερε ο Χίτλερ και τα παλικάρια του να ξεγελάσουν ένα ολόκληρο λαό; Πολύ απλά, απάντησε ο έλληνας ψηφοφόρος: μια οικονομική κρίση, ένας εύκολος στόχος (Εβραίοι, λαθρομετανάστες), μπόλικη οργή, η απουσία μιας ψύχραιμης και πειστικής πρότασης και τσουπ! Κοντά μισό εκατομμύριο Έλληνες έκριναν ότι η καλύτερη απάντηση στα προβλήματά τους είναι οι φουσκωτοί θαυμαστές του Αδόλφου. Σκεφθείτε αυτό: η κρίση να μην είχε πέσει στα κεφάλια μας πριν από μόλις δύο χρόνια, αλλά να σερνόταν για χρόνια και να ήταν πολύ σκληρότερη από αυτή που βιώνουμε (όπως συνέβει στη Γερμανία του Μεσοπολέμου), η Ελλάδα να μην είχε 10 εκ. ψυχές αλλά να ήταν μια μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης, οπότε ο Μιχαλολιάκος να μπορούσε με τρόπο πειστικό να προτείνει στο προεκλογικό του «πρόγραμμα» την «αναγκαστική απαλλοτρίωση» όσων μας έχουν «κλέψει» ( οι τράπεζες, οι τοκογλύφοι, οι κατώτερες φυλές, οι πάσης φύσεως εχθροί κλπ), με τα τανκς αν χρειαστεί. Πολύ φοβάμαι ότι σε τέτοιες συνθήκες το 7% θα ήταν πολύ κοντά στο 44% που χτύπησαν οι Ναζί το 1933!
Διαβάζω και ακούω παντού την άποψη ότι αυτό το 7% στην Χρυσή Αυγή ήταν ψήφος οργής και ότι σύντομα ο κόσμος θα καταλάβει τι ψήφισε και στις επόμενες εκλογές το σφάλμα θα διορθωθεί. Δεν ξέρω από που πηγάζει αυτή η αισιοδοξία και φοβάμαι ότι για άλλη μια φορά μπερδεύουμε την επιθυμία μας με την πραγματικότητα. Ναι, θα θέλαμε να είναι αυτή η εξέλιξη, αλλά αυτό δεν προκύπτει από τα δεδομένα. Κατ’αρχήν οι συνθήκες που έχουν προκαλέσει την οργή (ειδικά οι οικονομικές) δεν προβλέπεται να ανατραπούν- σίγουρα όχι σύντομα και σε καμία περίπτωση πριν τις επόμενες εκλογές. Δεύτερον, η Χρυσή Αυγή υφίσταται πολλά χρόνια και δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί που την ψήφισαν να μην γνώριζαν περί τίνος πρόκειται. Επιπλέον, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων της προέρχεται από τη νεολαία που αφενός είναι πιο εξοικιωμένη με το internet (και συνεπώς μπορούσε εύκολα να μάθει τι εστί Χ.Α) και αφετέρου είναι πιο αποστασιοποιημένη χρονικά από τα έργα και τις ημέρες του ναζισμού (άρα οι άμυνες της είναι ασθενείς).
Υπερβολές; Ίσως. Μέχρι να βεβαιωθούμε όμως ότι η σκύλα του ναζισμού, του φανατισμού και του μίσους δεν θα γεννήσει και άλλους μπάσταρδους (που έλεγε και ο Μπρεχτ), καλύτερα να υπερβάλουμε παρά να εφησυχάζουμε θεωρώντας τη σοφία του λαού δεδομένη!

Με ένα εκλογικό αποτέλεσμα που αποκλείει κάθε πιθανότητα σχηματισμού κυβέρνησης με κάποια λογική συνέπεια (δηλ. κάποιου συνασπισμού δυνάμεων με ένα μίνιμουμ κοινών αναφορών), μάλλον πλησιάζουμε πολύ κοντά στο να απαντήσουμε το κυρίαρχο ερώτημα των καιρών: είναι η χρεοκοπία και η δραχμή τόσο καταστροφικές προοπτικές όσο μας περιγράφουν; Θα δούμε όντως σκηνές Αποκάλυψης; Ή όλα αυτά είναι μια εκφοβιστική μπλόφα των ΜΜΕ και των συμφερόντων που εκπροσωπούν; Όπως όλα δείχνουν, σύντομα η απορία μας θα λυθεί!
Αν μη τι άλλο εκείνη η ηλιόλουστη Κυριακή του Μαίου μπορεί να αποδειχθεί άκρως διαδακτική.