"Ιδιοκτησία και Ιδιόχρηση"

Ενώ περίμενα με τα μπαγκάζια μου το λεωφορείο για το αεροδρόμιο στη στάση της Γλυφάδας, ένας ταξιτζής σταμάτησε μπροστά μου και με ρώτησε αν ήθελα να με μεταφέρει με 10 ευρώ. Η προσφορά ήταν δελεαστική -θα αποδεικνυόταν και άκρως διδακτική- και δέχθηκα.
Μου εξήγησε ότι πήγαινε εκεί έτσι και αλλιώς, οπότε τον συνέφερε να με πάρει έστω και με τόσο χαμηλό κόμιστρο. Ικανοποιημένος από τη συμφέρουσα συμφωνία και ανακουφισμένος γιατί θα έφθανα εγκαίρως στον προορισμό μου, βολεύτηκα στο πίσω κάθισμα και απολάμβανα τη διαδρομή στην ηλιόλουστη παραλιακή.

Κάπου μεταξύ Βούλας και Βάρης η σωφεράτζα μας "έφαγε" ένα κόκκινο φανάρι περνώντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τότε διαταράχθηκε αμετάκλητα η ηρεμία μου. Αφού με καθησύχασε για την ασφάλεια μου, διηγήθηκε μια πρόσφατη περιπέτειά του στο ίδιο σημείο:
Είχε περάσει και πάλι με κόκκινο αλλά τον κυνήγισε ένα περιπολικό που παραμόνευε στη γωνία. Τα λόγια του προς τους αστυνομικούς, περίπου τα εξής "Αντί να μας προστατέυετε, στήνετε καραούλι για να μας παγιδεύσετε. Σα δε ντρέπεστε!", προκάλεσαν την οργισμένη αντίδραση τους. Του πήραν το δίπλωμα για 60 ημέρες. Ο φίλος μας όμως δεν πτοήθηκε. "Στα τέτοια μου, δούλευα χωρίς δίπλωμα" μου εκμυστηρεύθηκε. Δεν διευκρίνησε αν του είχε επιστραφεί στο μεταξύ ή είχε μετατραπεί σε επαναστάτη της ασφάλτου.

Κοινωνικός επαναστάτης, πάντως, ήταν σίγουρα όπως θα διαπίστωνα στη συνέχεια. Περνούσαμε από τις χασαποταβέρνες, στα Βλάχικα, όταν χτύπισε το κινητό του. Απάντησε αλλά, καθώς φαίνεται, δεν άκουγε τίποτα. Κοίταξε το καντράν, ύστερα το ρολόι του και οργισμένος μου εξήγησε ότι τον καλούν καθημερινά την ίδια ώρα χωρίς να του μιλάνε. "Τώρα θα δεις!"

Με το δεξί του χέρι να κρατά το τηλέφωνο και το αριστερό, εκ περιτροπής το τιμόνι και το λεβιέ ταχυτήτων, περίμενενε υπομονετικά να του απαντήσουν:
-Μου τηλεφωνήσατε;
-...
-Με πήρατε τηλέφωνο πριν από λίγο [με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση φωνής]
-...
-Τι πως με λένε, εσείς δε μου τηλεφωνήσατε;
-...
-Είστε από την τράπεζα;
-...
-Από την τράπεζα δεν είσαστε;
-...
-Ε, αντε να γαμηθείτε!! [ουρλιάζοντας]

Ύστερα, προς μεγάλη μου ανακούφιση, ξανάπιασε το τιμόνι με τα δυο χέρια και μου αφηγήθηκε την ιστορία πίσω από το τηλεφώνημα:

"Οι τσιγγάνοι μου άνοιξαν τα μάτια! Πήγαιναν στις τράπεζες και έπαιρναν δάνεια σχεδόν χωρίς χαρτιά. Τότε κατάλαβα ότι αυτά τα δάνεια δεν θα επιστρέφονταν ποτέ. Έτσι πήγα και τους πήρα 70.000 ευρώ".
Δεν τολμούσα να τον διακόψω, δεν έκανα το παραμικρό σχόλιο, καταλάβαινα ότι η διαδρομή με το ταξί εξελισσόταν σε ανεκτίμητο ανθρωπολογικό και κοινωνιολογικό μάθημα.

"Φίλε μου για ένα πράγμα είμαι περήφανος στη ζωή μου. Τους τα πήρα και δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να πληρώσω ούτε μια δόση...".
Ύστερα μου αποκάλυψε το ιδεολογικό... "Μόνο εκείνοι θα παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη; Ας χάσουν και αυτοί από κάποιον" και το θεωρητικό του έρεισμα: "Και ξέρεις πως τα σκέφτηκα όλα αυτά; Ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει κάποτε μια σοφή κουβέντα που μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω -Το μέλλον δεν είναι η ιδιοκτησία αλλά η ιδιόχρηση. Γι'αυτό δεν θα πάρουν δεκάρα τσακιστή από μένα!"


Είχα μείνει άφωνος από την ακαταμάχητη τεκμηρίωση, μετά βίας ψέλισα μερικά λόγια θαυμασμού για τα επιτεύγματά του ελπίζοντας να συνεχίσει, αλλά δυστυχώς δεν έμενε πολύς χρόνος για περαιτέρω αποκαλύψεις.


Πόση σύγχρονη Ελλάδα χωράει σε ένα σαραβαλιασμένο ταξί, σκέφτηκα κοιτάζοντας το βραχώδες αττικό τοπίο από το φινιστρίνι του αεροπλάνου.